Bu hafta sonu, Türk siyasi tarihi bakımından önemli bir olay gerçekleşti. Genel Başkan’ın da aday olduğu bir kongrede, delegeler, muhalif adayı Genel Başkanlığa layık gördü. Bu nedenle, 4-5 Kasım Kurultay’ın simgesel değeri çok yüksek. Ayrıca seçim yenilgisinin siyasi konjonktürü belirlediği bir süreç yaşadık. Bu bağlamda, Kılıçdaroğlu’nu Başkanlıktan eden delege oyu, başarısız siyasete kesilmiş bir fatura olarak da değerlendirilebilir. Özgür Özel değişimiyle birlikte, CHP, tekrardan oy verilebilir bir parti haline geldi. Geniş küskün seçmen kitlesi muhalefetle yeniden güven ilişkisi kurmayı deneyecek. Bu nedenle, yaşanan olayı önemsemek ve başta Özel olmak üzere seçilen yeni kadrolara alan açmak gerekli.
Tabii bu yapılırken gerçeklerle bağımızı da yitirmeyeceğiz. Kazanılan kurultay, kaybedilen seçimin alternatifi değil. Kılıçdaroğlu liderliğindeki muhalefet Cumhurbaşkanlığı ve meclis seçimlerini kaybetti. Ülkeyi 5 yıl daha AK Parti yönetecek. Ayrıca Kılıçdaroğlu özeleştiri yapmadığı ve zamanında çekilmediği için Millet İttifakı dağıldı. Her şey başa döndü diyemeyiz. Ama eski 6’lı masanın 5 üyesiyle CHP arasında çok ciddi sorunlar var artık.
Bu son noktayı genişçe değerlendirmekte yarar var. Şöyle ki, yeni seçilen Genel Başkan dahil olmak üzere, pek çok CHP’li seçmen, Kılıçdaroğlu’nun sağ partilerle kurduğu ilişkiyi yanlış buluyor. Küçük muhalif sağ partilere bırakılan 39 milletvekilinin Kılıçdaroğlu’nun adaylığına destek karşılığı verilen bir seçim rüşveti olduğu sol kamuoyunda hâkim görüş niteliğinde. Ayrıca partinin ideolojik açıdan sosyal demokrasiden uzaklaştığı yakınılan bir diğer mesele. CHP’nin sağcılaşması, Kılıçdaroğlu mirasının en önemli üst başlığına dönüştü. İyi Parti bahsi ise büsbütün ayrı bir mevzu. Akşener, CHP’yle ipleri kopardı. İmamoğlu ve Yavaş’ı korkaklıkla suçladı. Ayrıca Kılıçdaroğlu’nun adaylığını engelleyemediği için milletten özür diledi. İyi Parti, CHP’nin ortağı olmaktan rakibi gibi siyaset yapmaya doğru hızla eviriliyor. Özgür Özel yönetiminin ilk ciddi sınavı tam da bu noktada kristalize olacak. Kılıçdaroğlu’nun ulaştığı % 48 oyun yaklaşık yarısı CHP seçmenlerinden geliyor. Geriye kalan muhalif seçmen ya HEDEP ve sol bloğun ya da İyi Parti ve sağ bloğun parçası. Yeni CHP yönetimi, öncelikle İyi Parti’nin ve belli ölçüde HEDEP’in nasıl ikna edileceğine karar vermeli. Bu mümkün olmuyorsa, alternatif bir muhalefet ittifakı geometrisi mümkün mü sorusuna yanıt aramak gerek. Sağa açılma eleştirildiği, DEVA ve Gelecek gibi partilerin aldıkları vekillerin haksız kazanç olarak değerlendirildiği ve Akşener İyi Partisi’nin siyaset yapma tarzının muhalefete zarar verdiği söylendiği için muhalif sağla müzakere sürecinin kolay geçmeyeceği açıkça ortada.
Tabii bir de yaklaşan yerel seçimleri parti içi demokrasiyle birlikte yürütmenin zorlukları var. Özel’in Genel Başkan olarak seçildiği oylamada delegelerin 500’den fazlasının kendisine oy vermediği görülüyor. Ayrıca büyükşehir belediye ile büyükşehirlerdeki pek çok önemli ilçe Belediye Başkanı açıkça Kılıçdaroğlu’nun yanında yer aldı. Bu kesimlerin siyasi beklentilerinin nasıl karşılanacağı meselesi yerel seçime doğru parti içi hizipleşmelerin düzeyini önemli ölçüde belirleyecek. Yeni CHP liderliğinin içeride ve dışarıdaki bu zorluklara yanıt verme kapasitesi ise onun muhtemel başarısının kıstası olacak iş görecek.
Doç. Dr. Armağan ÖZTÜRK
